Soms zijn getallen zo groot dat we ze als mens moeilijk kunnen vatten. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie sterven elk jaar wereldwijd 1,35 MILJOEN mensen door verkeersongevallen. Ruim een kwart van alle slachtoffers zijn voetgangers en fietsers.
1,35
miljoen, elk jaar. Meer dan een stad als Brussel, elk jaar. Zullen we ons eens proberen voor te stellen hoe de wereld er zou uitzien als er evenveel doden door terrorisme zouden vallen? Of door vliegtuigongelukken? Wie zou er dan nog vliegen?
Voor auto’s aanvaarden we dit als een soort ‘collateral damage’. We rijden rond in machines die, bij te hoge snelheid of onjuist gebruik, moordwapens zijn. Verkeersregels lappen we aan onze laars, want ze beperken onze vrijheid. Elke flitsmarathon lokt steeds een resem verzuurde reacties uit. Zone 30 is een pestmaatregel, want veel te traag voor een voertuig als een auto. Deze is immers ontworpen om tot 200 km/uur te kunnen rijden. We blijven dit allemaal normaal vinden.
Misschien zal de zelfrijdende auto verbetering brengen, al zijn er nog veel vraagtekens hoe deze zal omgaan met onvoorspelbaar gedrag van fietsers en voetgangers. Intussen wordt de automatische snelheidsbegrenzer, die technisch al lang klaar is, geblokkeerd door de autolobby.
1,35 miljoen slachtoffers per jaar. Het is niet voor te stellen.
A2Bmobility 