Omgeleid

Nieuw ‘omleidings’ bord voor fietsers met zelfmoordneigingen

Wegenwerken zijn nodig om onze infrastructuur te verbeteren, daar kan niemand tegen zijn. Je kan nu eenmaal geen omelet bakken zonder eieren te breken. Dat werken onvermijdelijk gepaard gaan met ongemakken, ook daar hebben de meesten onder ons wel begrip voor. En ook omleidingen zijn daarbij soms onvermijdelijk. Alleen wringt daar vaak het schoentje. Een degelijke signalisatie is voor veel aannemers en wegbeheerders blijkbaar net iets te veel gevraagd. Voor auto’s is het vaak ook heel onduidelijk, maar aan fietsers wordt helemaal niet gedacht.

Deze week, op een frisse maandagochtend, fietste ik zoals zo vaak van Halle naar Brussel langsheen het kanaal Brussel-Charleroi. Ik had net op de radio gehoord dat de afstand naar mijn werk met de auto maar liefst 2 uur in beslag zou nemen. Ik was dan ook superblij toen ik in Ruisbroek al die zure, in de file staande gezichten lekker kon voorbij rijden.

Ik had gelezen dat de werken aan de Ninoofsesteenweg in Molenbeek nu eindelijk begonnen waren. Het werd tijd, want het was nog steeds het gevaarlijkste kruispunt op mijn route. Een fietsbrug of tunnel zou daar een logische keuze zijn voor een fietssnelweg. Maar die komt er voorlopig niet, wel een herinrichting van het kruispunt met verkeerslichten. Hopelijk zijn die beter afgesteld dan voorheen, want het was ook altijd flink wachten, samen met heel wat andere wachtende fietsers.

Die maandagochtend dus kwam ik aan het bewuste kruispunt aan. De lichten waren buiten gebruik, maar ik kon gewoon doorrijden. Tot ik me midden op het kruispunt vastreed op een betonnen rand van een kleine halve meter hoog. Wat ik toen zag, tartte alle verbeelding. Talloze fietsers kwamen van verschillende kanten en reden zich vast op de ‘middenberm’. De enige optie was de fiets op te tillen en over de rand te klimmen. Niet evident met een elektrische fiets of een fiets met een fietskar eraan. Ik bleef vol verbazing het schouwspel gadeslaan, en besloot toen een kort filmpje te maken. Even later gooide ik het op Twitter met als titel ‘hal-lu-ci-nant!’ Al spoedig pikte de media dit op en in een mum van tijd stond het filmpje op de voorpagina van zowat alle kranten. Toen schoten ook de verantwoordelijken wakker. Pascal Smet beloofde om de signalisatie op de werf te verbeteren en Biliris, blijkbaar verantwoordelijk voor deze werf, beloofde beterschap maar vond ook nodig hun handen in onschuld te wassen door de fietsers op hun plichten te wijzen in een rondje ‘blame the victim’. Wij volgden immers de omleidingen niet (die we niet gevonden hadden), en ze hadden goed over de omleidingen nagedacht. Maar ze gingen wel de signalisatie op dinsdag een beetje verbeteren. Misschien omdat ze intussen toch gemerkt hadden dat het nergens op leek. Als 15 fietsers per minuut zich vastrijden op een werf op een betonnen muur, was het toch wel logisch om zich vragen te beginnen stellen. Op de site van Beliris was een omleiding voor de auto’s op een plannetje uitgetekend, maar van de fietsers geen spoor. Oeps, vergeten…

Zo gaat het helaas vaak. Aannemers, ook van privégebouwen, hebben weinig aandacht voor een degelijke en duidelijke signalisatie. Omleidingen voor fietsers of voetgangers zijn er vaak niet, of, als ze er zijn, denken ze dat 1 bord bij het begin van de omleiding voldoende is. De weg voor auto’s versmallen om een doorgang te laten voor fietsers en voetgangers is, volgens de meeste aannemers, blijkbaar een overbodige luxe. En als er een ongeluk gebeurt, schuiven ze de schade wel af op hun verzekering.

Het wordt hoog tijd voor een verplicht draaiboek voor aannemers en een verplicht en degelijk multimodaal toezicht door de wegbeheerders. En wie zich niet aan de afspraken houdt, moet zware boetes krijgen. Voor fietsers is in elk geval de maat vol. We zijn het beu hallucinante filmpjes op internet te moeten gooien om aandacht te krijgen voor onze noden. Geef ons een goede doorgang waar het kan of zorg voor een degelijke, veilige en goed aangeduide omleiding als het moet. Laat ons komaf maken met dit amateurisme.