Het houdt niet op, haast elke dag wordt een fietser omver gereden met vaak een fatale afloop. Hoewel ongelukken nooit volledig te voorkomen zijn, is het duidelijk dat het zo niet verder kan. Het agentschap Wegen en Verkeer, verantwoordelijk voor alle niet-gemeentewegen, draagt hierbij een grote verantwoordelijkheid. Tijd voor een ander beleid.
Toon ons het potentieel
Tijdens een recente bespreking met AWV was het weer zover. De plannen om tussen het bedrijfsterrein van Colruyt en het station van Halle een fietssnelweg aan te leggen, werden overlopen en hierbij moeten twee drukke gewestwegen gekruist worden. Wat in Nederland een evidentie zou zijn, een ongelijkgrondse kruising oftewel een fietstunnel, werd door het Agentschap openlijk in vraag gesteld. We moeten eerst het potentieel aantal fietsers van deze route kennen, vooraleer we hier iets gaan doen. En met dat ‘iets doen’, werd dan nog vooral verkeerslichten bedoeld; een tunnel zoals ik voorstelde was iets voor ‘veel later’. Stel je voor dat men dezelfde redenering zou volgen bij de beslissing of er een brug over een kanaal moet gelegd worden. Hoeveel mensen moeten er dat kanaal overzwemmen opdat een brug verantwoord is?
De juiste keuzes
Uiteraard zijn de middelen van de wegbeheerder niet eindeloos en moeten er constant keuzes gemaakt worden. Dat is volledig te begrijpen; de vraag is alleen waarop die keuzes gebaseerd zijn. Als het gaat over verkeerslichten komt meteen de ‘doorstroming’ van het autoverkeer in het gedrang. Aparte lichten voor linksafslaand verkeer of enkele seconden voorsprong voor fietsers en voetgangers, het kan allemaal niet. Een tunnel of brug kost te veel, dus doen we maar niets. Of we voorzien hooguit een middeneiland waar fietsers de gevaarlijke gewestweg dan zogezegd veilig kunnen kruisen.
Het wordt dringend tijd om andere keuzes te maken. Bij het STOP principe, nochtans een belangrijke leidraad voor mobiliteitskeuzes van de Vlaamse Overheid, staat de P wel als laatste. Doorstroming maar vooral veiligheid van fietsers moeten dan ook primeren op doorstroming van het autoverkeer. Hetzelfde verhaal gaat op voor conflictvrije kruispunten met verkeerslichten. Veiligheid is belangrijker dan doorstroming.
Tijd voor verandering
Ik word hier boos en verdrietig van. Verdrietig omdat zo veel slachtoffers vermeden kunnen worden met een betere infrastructuur. Boos omdat het zoveel beter kan en men verzuimt om de juiste keuzes te maken. Schuldig verzuim heet zoiets. Hoog tijd voor verandering.
A2Bmobility 